Öğüt dinlemeyip fil yavrusunu yiyenlerin akıbeti

Hindistan’da bir alim, bir gurup arkadaş görür. Uzaktan geldikleri, aç susuz oldukları belli. Onlara güler yüz gösterdikten sonra şöyle bir nasihatte bulunur: Biliyorum çok açsınız. Fakat Allah aşkına gittiğiniz yolda fil yavruları görürsünüz, sakın onları avlayıp yemeyin. Onların anneleri pusuda onlara bakar durur. Eğer yavruyu öldürürseniz, annesi mutlaka sizden öcünü alır.

Bunlar giderlerken gerçekten de küçük bir fil yavrusuna rastlarlar. Avlamaya yeltenirler. İçlerinden birisi: Alim adamın dediklerini ne çabuk unuttunuz! Sakın bu yavruya dokunmayın, der. Ancak öbürleri: hem karnımız aç, hem de biz buradan çekip gideriz. Buralarda fil falan görünmüyor, derler ve filin yavrusunu kesip kebap yapıp yerler ve oradan uzaklaşırlar.

Bir müddet sonra münasip bir yerde konaklarlar. Bunlar tam uyudukları sırada bir fil bunların yanlarına çıka gelir. Korkularından hiçbir şey yapamazlar. Fil gelir en kenarda bulunan ve yavrunun etini yemeyen adamın yanına gelir ve ağzını iyice koklar. Sonra onu bırakıp yanındakine gelir onun ağzını da koklar. Hortumuyla yakaladığı gibi kaldırıp yere vurur ve öldürür. Sırayla diğerlerini de öldürür. Böylelikle nasihat tutan, nefsine hakim olup sabreden ise kurtulur. (Mesnevi’den)

Allah’ın veli kullarının sevgisi, Allah’a, filin yavrusuna olan sevgisinden daha fazladır. Hakk’ın kullarını gıybet ederek onların etlerini yersin de her şeyden haberdar olan Yüce Mevla o gıybet ettiğin kullarının öcünü almaz mı?

عنْ أبي هُرَيرةَ رضي اللَّه عنهُ أنَّ رسُول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال : « أَتَدْرُونَ ما الغِيبةُ؟» قَالُوا : اللَّه ورسُولُهُ أَعْلَمُ . قال : « ذِكرُكَ أَخَاكَ بما يكْرَهُ » قِيل : أَفرأيْتَ إن كان في أخِي ما أَقُولُ ؟ قَالَ : « إنْ كانَ فِيهِ ما تقُولُ فَقَدِ اغْتَبْته ، وإنْ لَمْ يكُن فِيهِ ما تَقُولُ فَقَدْ بهتَّهُ »

Ebû Hüreyre radıyallahu anh'den rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

- "Gıybet nedir, bilir misiniz?"

- Allah ve Resûlü daha iyi bilir, dediler. Hz. Peygamber:

- "Gıybet, din kardeşini hoşlanmadığı bir şey ile anmandır" buyurdu.

- Söylenen ayıp eğer o kardeşimde varsa, ne dersiniz?" diye soruldu.

- "Eğer söylediğin şey onda varsa gıybet ettin;  yoksa, o zaman  ona iftira ettin demektir," buyurdu. (Müslim, Birr 70; Ebû Dâvûd, Edeb 35; Tirmizî, Birr 23)