Hafeza (koruyucu) melekler vardır

insan o kadar kıymetlidir ki onu yaratan Allah, onu korumak için bir takım melekleri bile görevlendiriyor. işte bi ayet ve yorumu:

لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهٖ يَحْفَظُونَهُ مِنْ اَمْرِ اللّٰهِ

 “İnsanı önünden ve ardından takip eden melekler vardır. Allah'ın emriyle onu korurlar.”(Ra’d/11)

Bu ayet Âmir bin Tufeyl ile Erbed bir Rebîa adında iki müşrik hakkında nazil olmuştur. Resulullah Sallallahü aleyhi ve sellem mescide bulunduğu bir sırada bunlar huzuru risâlete gelirler. Amir:

Ya Muhammed! Ben Müslüman olursam bana ne var? diye sorar. Resûlullah Sallallahü aleyhi ve sellem: “Müslümanların lehine olan senin de lehinedir, aleyhine olan senin de aleyhinedir. Buyurur.

-Sen öldükten sonra bu ümmetin idaresini bana verir misin?

-O benim görevim değildir. Allah idareyi dilediğine verir.

-Seninle biraz konuşmak istiyorum, biraz tenha yere çıkalım.

Beraberce mescidden dışarı çıkarlar ve biraz uzaklaşırlar.

Amir, arkadaşı Erbed’e: “Ben onunla konuşmaya başladığımda sen arkadan kılıcını indir, boynunu vur” diye tenbih etmişti. Amir konuşmaya başlayınca Erbed her ne kadar uğraştı ise de bir türlü kılıcını kınından çıkaramaz.  Hazreti Peygamber Sallallahü aleyhi ve sellem geri dönüp durumu anlayınca: “Ya Rabbi! Bunları sana havale ediyorum, bildiğin gibi yap” diye beddua eder. O anda havada bulut falan yok iken bir yıldırım düşüp Erbed’in canını cehenneme gönderir. Bu durumu gören Amir hemen oradan uzaklaşır. Ertesi gün boynunda bir yara çıkar ve günden güne büyüyerek ölümüne sebep olur.

Bu hadise üzerine bu ayette belirtildiği gibi Meleklerin Resûlullah’ı koruduğu  Abdurrahman bin Zeyd tarafından rivayet edilmiştir. (Hulasatü’l-Beyan fî Tefsîri’l-Kuran s.2615 Hud/11)