Hicretin 3. senesi (M. 27 Mart 625) tarihinde Medine’de Uhud dağının ününde Uhud gazvesi (savaşı) meydana gelmişti. Bu savaşta Müslümanlar Hazreti Hamza başta olmak üzere 70 tane şehid vermişlerdi. Geri kalanların da –Hazreti Peygamber (s.) dahil- bir çoğu ağır yara almışlardı. Bu haber Medine’ye ulaştığında orada bulunan kadın, çoluk çocuk, şehitlerinin ya da yaralılarını durumun öğrenmek için Uhud’un yolunu tutmuşlardı. Bunların içinde adını İslam tarihinin şeref levhalarına yazdıracak, gönlü Hazreti Peygamber (s.)in sevgisi ile dopdolu bir kadın vardı. Sümeyra Hatun!!!
Sa’d bin Ebi Vakkas (r.a.) şöyle rivayet ediyor: Bu kadın şehitler arasında gezerken hep Resulullah’ı soruyordu. Şehit olan kocasını gösterdiler. O şöyle göz ucuyla bir bakıp: “Resûlullah ne yaptı, nerede? Ona bir şey oldu mu? dedi ve aramaya devam etti. Şehit olmuş Numan ve Süleym isimli oğullarını gösterdiler; o gene: “Resulullah nerede, ne yaptı? bana onu gösterin” dedi. Biraz sonra kardeşinin ve babasının şehit olmuş cesetlerini gösterdiler. O gene aynı sözünü tekrarlıyordu.
Ona: "Ey filanın anası! O iyidir, Allah'a hamd olsun, senin istediğin gibidir!" dediler.
Sümeyrâ Hatun: "Onu bana gösteriniz de, ona bir bakayım. Onu görmedikçe içim rahat etmiyor" dedi.
Sümeyra Hatuna, Peygamberimiz Aleyhisselamı işaretle gösterdiler. Sümeyrâ Hatun, Peygamberimiz Aleyhisselamı sağ görünce öyle sevindi, öyle sevindi ki anlatılamaz. sevincini izhar eden şu sözler dökülüverdi ağzından:
[ كل مصيبة بعدك جلل فقالت بأبي أنت وأمي يا رسول الله]
"Anam babam youlna kurban olsun Ya Resulallah! Senden (sen sağ olduktan) sonra, her musibet bizim için hiçtir, önemsizdir!" (İbn İshak, İbn Hişam, Sire, c. 3, s. 105, Vâkıdî, Megâzî, c. 1, s. 292, Taberî, Târih, c. 3, s. 27, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvvıe,c. 3, s. 302,
İşte peygamber sevgisi böyle olur ve böyle olmalıdır. Ne dersiniz?!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder