Sen cennete gidemezsin

Resulullah (sav) buyurdular ki:

 عن ابي هريرة قال سمعت ريول الله صلّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يقول : كَانَا رَجُلانِ في بني إسرائيلَ مُتواخِيَيْنِِ فكانَ أحدُهما يُذنِبُ والآخَرُ مُجتهدٌ في العبادةِ فكانَ لا يزالُ المُجتهدُ يَرى الآخرَ على الذَّنبِ فيقولُ أقصِر فوجدَهُ يومًا على ذنبٍ فقالَ لهُ أقصِر فقالَ خلِّني وربِّي أبُعِثتَ عليَّ رقيبًا فقالَ واللَّهِ لا يغفرُ اللَّهُ لكَ أو لا يدخلُكَ اللَّهُ الجنَّةَ فقبضَ أرواحَهما فاجتمعا عندَ ربِّ العالمينَ فقالَ لهذا المُجتهدِ أكنتَ بي عالِمًا أو كنتَ على ما في يدي قادِرًا وقالَ للمذنبِ اذهب فادخلِ الجنَّةَ برحمتي وقالَ للآخرِ اذهبوا بهِ إلى النَّارِ قالَ أبو هريرةَ والَّذي نفسي بيدِهِ لَتكلَّمَ بكلمةٍ أوبَقت دنياهُ آخرتَهُ

"Beni İsrail'de birbirine zıd maksad güden iki kişi vardı: Biri günahkardı diğeri de ibadette gayret gösteriyordu. Abid olan diğerine günah işlerken rastlardı da: "Vazgeç!" derdi. Bir gün, yine onu günah üzerinde yakaladı. Yine, "Vazgeç" dedi. Öbürü: "Beni Allah'la başbaşa bırak. Sen benim başıma müfettiş misin?" dedi. Öbürü: "Vallahi Allah seni mağfiret etmez. Veya: "Allah seni cennetine koymaz!" dedi. Bunun üzerine Allah ikisinin de ruhlarını kabzetti. Bunlar Rabbülaleminin huzurunda bir araya geldiler. Allah Teala Hazretleri ibadette gayret edene: "Sen benim kimi nereye göndereceğimi biliyor musun?” ya da “Benim elimdekine kadir misin?" dedi. Günahkâra da dönerek: "Git, rahmetimle cennete gir!" buyurdu. Diğeri için de: "Bunu ateşe götürün." emretti. Ebu Hüreyre (ra) der ki: "Adamcağız Allah'ın gadabına dokunan münasebetsiz bir kelime konuştu, bu kelime dünyasını da, ahiretini de heba etti." [Ebu Davud, Edeb 51, (4901)]

Bilindiği gibi "Hüküm Allah'ındır.” (En'am, 6/57) Her şey Onun elindedir, Onun üstünde hiçbir güç yoktur. Öyleyse, Allah'ın vahiy gönderdiği Rasûlullah (asm) dışında Onun adına hiç kimsenin hiçbir kimse hakkında hüküm verme hakkı olmadığı gibi, cennete ya da cehenneme gönderme yetkisi de yoktur. Bu nedenle bir kimsenin Allah adına kendi kafasından hüküm vermesi onu dünya ve âhirette iflasa sürükler. Böyle diyeceğine “günahlar seni cehenneme götürebilir, ya da cennete gitmeni engelleyebilir” deseydi daha uygun olurdu.

Ayrıca, bu hadis, amele güvenmemek gereğine de canlı bir örnek sunmaktadır. Yapılan hayırlı amellere rağmen nasıl bir sonla karşılaşacağını kimse bilemez. Yine şer üzere olan kimselere karşı da peşin hükümlü olmamak, onların da hayırlı bir sonla bahtiyarlar zümresinden olabileceğini dikkate almak gerekmektedir.

Zaten ibadetler sadece Allah’ı razı etmek için yapılır. Bir de cennete gidenler arasında derece farkı, dünyada yaptığı amele göre değerlendirilir. Onun için, amele hiç gerek yokmuş, dememelidir. Eğer öyle olsaydı Hazreti Peygamber Sallallahü aleyhi ve sellem ayak bilekleri şişene kadar geceleri namaz kılar mıydı!