Bırakmıyor ki!

Bir bey kölesi Sungura:

- Altın’dan tas, peştamal ve kil al da hamama gidelim. Köle:

- Baş üstüne, deyip istenenleri alıp yola koyuldular. Yolda giderlerken bir cami’den ezan sesi geldi. Köle efendisine:

- Beyefendi izin verseniz de ezan okunmuşken şuracıkta namazımı kılıversem de devam etsek? der.

Patron, pek de memnun olmazsa da izin verdi. Köle camiye girdi, patron da arabanın içinde beklemeye başladı. Ancak cemaat namazını kılıp çıktığı halde köle çıkmayınca cani sıkılan patron, caminin avlusuna geldi, pencere camına abanarak ta içeriye baktı. Gördü ki, köle ellerini açmış duaya devam ediyor. Camı tıklatarak seslenir:

- Herkes çıktı ne duruyorsun, sen de çıksana!

Cevap ibretli:

- A Muhterem, bırakmıyor ki çıkayım!

- Kim bırakmıyor?

- Seni içeriye bırakmayan!..

Bir düşünce alır patronu.

- Seni içeriye bırakmayan!..

Hemen orada abdestini alıp camiye girdi ve yanına vardığı kölesi Sungur’a seslendi:

- İşte gördün mü? Beni de bıraktı içeriye!

Yaşlı gözlerle bakan şöyle dedi:

- Elbette bırakır. Deminden beri boşuna mı gözyaşlarıyla dua ediyorum sanıyorsun. Senin dışarıda kalmana gönlüm bir türlü razı olmadı, ellerimi açıp içeriye alınman için dua ettim. Şükürler olsun ki, Rabbim kabul etti duamı da içeriye aldı, dışarıda bırakmadı... (Mesnevi 3055- 3065 nolu beyitlerin tercümesinden)

İşte burada birazcık duruyor ve diyorum ki:

- Şükürler olsun Rabbimize ki, bizleri de dışarıda bırakmamış, içeriye kabul edilmişiz. Bunun farkına varmalı, bu nimetin şükrü eda edilmeli, himmet ve hizmette asla ihmal ve gerileme olmamalıdır. Yoksa nimet, şükür görmezse gider. Bu defa da şükredenler alınır içeriye, etmeyenler kalır dışarıda.

Namazı kıldığımız zaman namazımızın kabul edilip edilmediğini bilmiyoruz ama, bildiğimiz bir şey vardır o da Rabbimizin huzuruna kabul edilişimizdir. Milyonlarca insan huzura kabul edilmiyor!!!