Hayvanların konuşmalarını anlamak isteyen adamın sonucu!

Bir adam Hazreti Musa Aleyhisselam’a gelip:

-          Bana hayvanların dillerini öğret de dinim için ibret alayım, daha iyi Müslüman olayım, dedi. Hazreti Musa:

-          Git işine, vazgeç bu hevesten. Çünkü bunun önünde ve ardında birçok tehlike vardır.

-          Ey cömert Nebi! Bu arzudan beni yoksun bırakman senin lütfüne yaraşmaz...

-          Ya Rabbi! Mel’un şeytan sanki bu adamla oynuyor. Öğretsem onun zararına olur, öğretmesem kalbinde kötülük doğar.

Allah, Hazreti Musa’ya: “öğret ona! Çünkü biz Kerem sahibiyiz, duayı geri çevirmeyiz” dedi.

Hz Musa adama:

-          Gel bu sevdadan vazgeç. Allah’tan kork. Aldatmak için bunu sana şeytan fitliyor, dedi. Adam:

-          Öyleyse hiç olmasa kapıdaki köpekle tavuğun dilini öğret, dedi.

-          Hazreti Musa:

-          Haydi git, istediğin oldu. Bu ikisinin konuşmasını anlayacaksın, dedi.

Adam dinlemeye başladı. Sabah oldu. Hizmetçi sofra bezini çırptı ve yemekten artan bir ekmek parçası düştü. Onu hemen horoz alıp aşırdı.

 Köpek ona:

-          Sen buğday tanesini yiyebilirsin. Ben ise yiyemem. Kısmetim olan şu küçücük ekmek parçasını bana bıraksaydın ya!

Horoz:

-          Allah sana bundan daha iyisini verecek. Yarın şu efendinin atı ölecek. Ondan doya doya yersin.

Adam bunu duyunca hemen atını sattı. Horoz ise köpeğe karşı yalancı durumuna düştü, mahcup oldu.

Köpek horoza:

-          Bre yalancı! Hani at ölecekti?

-          At ölecekti ama bey onu sattı. At da gittiği yerde öldü. Bey zarardan kurtuldu da zararı başkalarına attı. Fakat yarın katırı ölecek. O zaman bayram edersin.

Bunu duyan adam hemen katırı da sattı. Bunun üzerine köpek horoza:

-          Hey yalancıların başı. Hem de davullu zurnalı.

Horoz:

-          Yarın da kölesi ölecek. Akrabaları köpeklere ve dilencilere ziyafet çekecekler.

Adam bunu duyunca hemen köleyi de sattı. “ömrümde üç tane beladan kurtuldum” diye şükretti. Tavukla köpeğin dilini öğrendim, kötü olayların gözüne mil çektim, dedi. Sattığı adamların uğradıkları zararları hiç düşünmedi.

Ertesi gün köpek horoza:

-          Bu kaçıncı yalanın? Zaten yuvandan yalandan başka bir şey uçmaz, dedi.

-          Haşa, dedi horoz. Yalancılık bize asla yakışmaz. En karanlık yerde bile olsak sabah vaktini bilir ve müezzinleri uyandırırız. Bizim bey, atı, katırı ve köleyi satarak malını kurtardığına sevindi de, onların ölmeleri kendisinin canına bedel fidye idi, bunu düşünemedi. Şimdi ise, yarın bu beyin kendisi ölecek. Mirasçılar da yas tutarken sığır kesecekler. Sana da okkalı bir yiyecek gelecek. Kurban edilen sığırın etiyle yufkalar, köpeklerle dilencilerin önüne bol bol dökülecek.

Adam horozdan bunları duyunca koşarak Hazreti Musa’nın kapısına geldi. Ey Kelîmullah! Beni kurtar, diye yalvarmaya başladı.

Hazreti Musa:

Git, kendini satıp kurtul! Müslümanları zarara sokup kendi keseni doldurmaya bak. Adam:

-          Ya Nebiyyallah (Allah’ın nebisi)! Ettiğimi başıma kakma! Ben hata ettim, bana bir çıkış yolu göster, dedi.  

-          Artık ok yaydan çıkmıştır, geri dönme imkanı yoktur. Ancak sana yapacağım bir iyilik var, o da rabbimden senin imanla gitmeni isteyeceğim, dedi ve dua etti. Rabbi de duasını kabul edip imanla gitti.

Aslında at. Katır ve kölenin ölümleri bu kendini bilmez mağrurun belalarını def ediyordu. Mal kaybedip üzülmekten kaçınıp malını artırdı da kendi helak oldu.

Bu kıssadan hisse: Müslümanın başına gelen musibetler, daha büyüklerinin önünde kaledir. Müslüman bir musibete duçar olduğunda “Bu bana Allah tarafından bir imtihandır, buna sabırla tahammül ettiğimde, daha büyük sıkıntıları engelleyecektir” diye şükür etmesi gerekir.

(mesnevi 3265- 3390 No’lu beyitlerin şerhi)

Not: Sayın okuyucularım! Yazmamı istediğiniz bir konu varsa lütfen a posta adresime mehmet1940@gmail.com adresime yazabilirsiniz.